با پژوهش‌ها و داده‌های تازه از نقاط مختلف راه شیری، به تدریج تصویر پیچیده‌ای از یک کهکشان مارپیچی ظاهر شد که کاملا عادی به نظر می‌رسد. در مرکز کهکشان راه شیری یک سیاهچاله‌ی بسیار پرجرم به نام کمان ای* قرار دارد. این سیاهچاله که در سال 1974 کشف شد، جرمی چهار میلیون برابر خورشید دارد و با تلسکوپ‌های رادیویی نزدیک به صورت فلکی قوس (کمان) در آسمان قابل رصد است. با وجود اینکه سیاهچاله‌ی مرکزی راه شیری عملا فعالیت زیادی ندارد، هر چیز دیگری در کهکشان حول این دروازه‌ی قدرتمند به سوی نیستی می‌چرخد.
به گفته‌ی آژانس فضایی اروپا، گایا موقعیت و فواصل دقیق بیش از 1 میلیارد ستاره و همچنین طیف نوری آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کند که به دانشمندان امکان می‌دهد ترکیب و سن ستارگان را درک کنند. داده‌های موقعیت به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا سرعت و جهت حرکت ستارگان را در فضا تعیین کنند. از آنجا که چیزها در فضا مسیرهای قابل پیش‌بینی را دنبال می‌کنند، اخترشناسان می‌توانند مسیر ستارگان میلیاردها سال را در گذشته و آینده بازسازی کنند. ترکیب این مسیرهای بازسازی شده در یک فیلم ستاره‌ای، تکامل کهکشان را در طول اعصار به تصویر می‌کشد.
